کد مطلب:314650 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:289
بهار طبیعت
نوبهار است در آن كوش كه خوشدل باشی
كه بسی گل بدمد و تو در گل باشی
من نگویم كه كنون با كه نشین و چه بنوش
كه تو خود دانی اگر زیرك و عاقل باشی
چنگ در پرده همین می دهدت پند ولی
وعظت آنگاه كند سود كه قابل باشی
در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است
حیف باشد كه ز كار همه غافل باشی
نقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزاف
گر شب و روز در این قصه مشكل باشی
گرچه راهی است پر از بیم ز ما تا بر دوست
رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی
حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد
صید آن شاهد مطبوع شمایل باشی
[ صفحه 69]